«شاهد احمدلو» که امسال با کارگردانی فیلم سینمایی «شاه نقش» در «چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر» حضور داشت؛ در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس و در پاسخ به این پرسش که آیا مدیریت ناصحیح در حوزه فرهنگ موجب تک ژانری شدن سینمای ایران شده است یا بطور کل سلیقه مخاطب ایرانی محدود و رئال پسند می باشد و جای بیشتری برای خلاقیت باقی نمی گذارد؟ بیان داشت: هر دو عاملی که اشاره کردید تأثیرگذار هستند و ما هم از این قاعده مستثنا نبودیم. فیلم شاه‌نقش در بخش خصوصی و با یک تهیه‌کننده مستقل ساخته شد، بدون وابستگی به هیچ نهاد یا سازمانی. همین موضوع باعث شد که مسیر تولید آن، با توجه به شرایط سینمای ایران، دشوار باشد.

وی افزود: در این سینما، انتظارات مخاطب بیشتر به سمت فیلم‌های کمدی، فست‌فودی و پاپ‌کورنی رفته که البته ایرادی هم ندارد؛ این فیلم‌ها به چرخه اقتصادی سینما کمک می‌کنند. اما وقتی این روند به یک قاعده تبدیل شود، می‌تواند بی‌عدالتی ایجاد کند و به آثار دیگر لطمه بزند.

احمدلو در خصوص انحصار در همکاری با نهادهای دولتی در سینمای ایران، بیان کرد: همچنان با انحصار در تولید و اکران مواجهیم. سینمای نهادی در تمام دنیا وجود دارد، اما مهم این است که متناسب با ظرفیت‌های موجود عمل کند.

وی افزود: اگر ما سالن‌های سینمایی بیشتری داشتیم و مدیریت اکران منصفانه‌تر بود؛ به این معنا که پردیس‌های سینمایی بین فیلم‌های تجاری و مستقل به‌طور عادلانه تقسیم می‌شدند؛ بسیاری از مشکلات خودبه‌خود حل می‌شدند. از جمله حفظ و ارتقای سلیقه فرهنگی مردم با نمایش فیلم‌هایی که محتوای ارزشمند دارند.

او خاطرنشان کرد: سینمای ایران، با وجود قدمت فرهنگی عظیم این سرزمین، با محدودیت‌های مالی و فرهنگی زیادی روبه‌روست. همین مسائل روی کیفیت نهایی آثار تأثیر می‌گذارد.

کارگردان فیلم شاه نقش در انتقاد نسبت به مافیای پخش تصریح نمود: در بحث اکران، مافیای پخش و انحصارطلبی باعث شده بسیاری از فیلم‌ها، حتی انیمیشن‌ها، به درستی دیده نشوند. چرا؟ چون سازوکاری برای مقابله با این مسئله وجود ندارد و هر تلاشی هم که صورت بگیرد، با مقاومت مواجه می‌شود.

وی این وضعیت را نتیجه یک روند سیستماتیک عنوان کرد و بیان نمود: در شرایطی که این سیستم در هم تنیده و سازماندهی نشده است، بسیاری از فیلم‌سازان دلسرد می‌شوند و برخی هنرمندان، مانند ناصر تقوایی، به کنج‌نشینی می‌روند. چرا نباید او فیلم بسازد؟

احمدلو در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: من از کمدی انتقادی ندارم، اما همه سینما که نمی‌تواند به کمدی خلاصه شود. حتی برخی تهیه‌کنندگان فیلم‌های کمدی هم اعتقاد دارند که باید تنوع ژانری در سینما حفظ شود. سینمای ایران باید بتواند مانند دهه ۶۰ و ۷۰ فیلم‌هایی ماندگار بسازد، نه اینکه صرفاً به تولید آثاری بپردازد که مانند یک پیتزا، سریع مصرف شوند و از یاد بروند.